Dinsdag 25 juli 2017
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
26 Juli 2017 | Verenigde Staten, Homestead
Dinsdag 25 juli 2017
De wekker ging om 05.15 uur. Om 06.30 uur buiten ontbeten want binnen stond de airco zo hoog. Dat is in Amerika wel een dingetje. Buiten is het echt heel erg warm (lekker) maar binnen staat de airco zo hoog, dat je bijna bevriest. Daarom nemen we altijd een vest of zo mee. Maar nu konden we lekker buiten eten. Na het ontbijt zijn we naar Key Largo gereden want we gaan namelijk snorkelen. Eerst naar de office. Voor Bart konden we speciale glazen huren op sterkte (anders zou hij de vissen niet zien). Op de boot kregen we uitleg over hoe we moesten snorkelen en wat de veiligheidshandelingen waren. Wendy en Lieke vonden het toch wel eng omdat we 4,5 mile de zee opgingen. Dat is echt ver en Lieke en Wendy willen graag land zien. Geloof me dat zagen we niet. Op een gegeven moment legden ze de boot stil en mochten we de boot af. We moesten aan de zijkant of voor de boot blijven. Wendy ging als laatste want was toch wel bang. Ze is namelijk bang voor haaien en laten die daar nu ook zwemmen, maar ja je wilt ook geen partypoeper zijn toch? Het ging hartstikke goed op Reinier na. Hij werd zeeziek en kon op een gegeven moment niet meer. Na een paar keer overgegeven te hebben toch besloten dat hij terug ging naar de boot. De rest bleef lekker snorkelen. Er waren best hoge golven. In het begin zagen we niet zo heel veel maar later was er erg mooi koraal en erg leuke aparte vissen. Toen ineens riep Bart heel hard: HAAI!!!!! Wij allemaal onder water kijken en ja hoor daar zwom hij onder ons. Het was een nursehaai van ongeveer 90 cm. Voor ons is dat heel groot!!! Sanne, Bart en Lieke en mama begonnen allemaal te schreeuwen dat er een haai was en Wendy was stil en tilde haar benen zo hoog mogelijk op. Iedereen vond het erg spannend en zijn toch blij dat we dit weer meegemaakt hebben. Daarna moesten we terug naar de boot en gingen we weer terug. De bootreis duurde ongeveer een half uur. Iedereen werd misselijk en hing aan de boot. Eenmaal terug hebben we in de schaduw gepicknickt en zijn we weer terug naar het hotel. Daar lekker gezwommen en we hebben toch nog even een uurtje gelegen want drie weken hele korte nachtjes ga je toch voelen. We beleven ook zo veel. Na ons uurtje rusten zijn we naar het restaurant gegaan met het concept waar we erg van houden: All you can eat. We hebben erg lekker en weer veel gegeten. Toen we ongeveer 15 minuten terug waren in het hotel ging de stroom uit. Maar niet alleen bij ons of het hotel maar de hele wijk. Het is aarde donker en dan merk je de problemen. Onze buren kwamen net thuis maar kunnen de hotelkamer niet op, we hebben geen licht (erg lastig met oma in de buurt die nachtblind is), geen wifi, geen airco enz. Zodra alles is opgelost zal ik het verhaal weer doorsturen.
De wekker ging om 05.15 uur. Om 06.30 uur buiten ontbeten want binnen stond de airco zo hoog. Dat is in Amerika wel een dingetje. Buiten is het echt heel erg warm (lekker) maar binnen staat de airco zo hoog, dat je bijna bevriest. Daarom nemen we altijd een vest of zo mee. Maar nu konden we lekker buiten eten. Na het ontbijt zijn we naar Key Largo gereden want we gaan namelijk snorkelen. Eerst naar de office. Voor Bart konden we speciale glazen huren op sterkte (anders zou hij de vissen niet zien). Op de boot kregen we uitleg over hoe we moesten snorkelen en wat de veiligheidshandelingen waren. Wendy en Lieke vonden het toch wel eng omdat we 4,5 mile de zee opgingen. Dat is echt ver en Lieke en Wendy willen graag land zien. Geloof me dat zagen we niet. Op een gegeven moment legden ze de boot stil en mochten we de boot af. We moesten aan de zijkant of voor de boot blijven. Wendy ging als laatste want was toch wel bang. Ze is namelijk bang voor haaien en laten die daar nu ook zwemmen, maar ja je wilt ook geen partypoeper zijn toch? Het ging hartstikke goed op Reinier na. Hij werd zeeziek en kon op een gegeven moment niet meer. Na een paar keer overgegeven te hebben toch besloten dat hij terug ging naar de boot. De rest bleef lekker snorkelen. Er waren best hoge golven. In het begin zagen we niet zo heel veel maar later was er erg mooi koraal en erg leuke aparte vissen. Toen ineens riep Bart heel hard: HAAI!!!!! Wij allemaal onder water kijken en ja hoor daar zwom hij onder ons. Het was een nursehaai van ongeveer 90 cm. Voor ons is dat heel groot!!! Sanne, Bart en Lieke en mama begonnen allemaal te schreeuwen dat er een haai was en Wendy was stil en tilde haar benen zo hoog mogelijk op. Iedereen vond het erg spannend en zijn toch blij dat we dit weer meegemaakt hebben. Daarna moesten we terug naar de boot en gingen we weer terug. De bootreis duurde ongeveer een half uur. Iedereen werd misselijk en hing aan de boot. Eenmaal terug hebben we in de schaduw gepicknickt en zijn we weer terug naar het hotel. Daar lekker gezwommen en we hebben toch nog even een uurtje gelegen want drie weken hele korte nachtjes ga je toch voelen. We beleven ook zo veel. Na ons uurtje rusten zijn we naar het restaurant gegaan met het concept waar we erg van houden: All you can eat. We hebben erg lekker en weer veel gegeten. Toen we ongeveer 15 minuten terug waren in het hotel ging de stroom uit. Maar niet alleen bij ons of het hotel maar de hele wijk. Het is aarde donker en dan merk je de problemen. Onze buren kwamen net thuis maar kunnen de hotelkamer niet op, we hebben geen licht (erg lastig met oma in de buurt die nachtblind is), geen wifi, geen airco enz. Zodra alles is opgelost zal ik het verhaal weer doorsturen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
