Vrijdag 4 augustus 2017
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
05 Augustus 2017 | Verenigde Staten, Orlando
Vrijdag 4 augustus 2017
Oeffff dat was weer een kort nachtje. Om 05.45 uur opgestaan. Lieke nog even laten liggen want ze is totall loss van alle antibiotica en pijn (en vsn Disney). Inpakken kostte toch iets meer tijd dus even opgeschoten met het ontbijt. Uitgecheckt en op weg naar Miami. Het is ongeveer nog 3,5 uur rijden. We moeten namelijk voor 14.00 uur onze huurauto inleveren en inchecken. Rond 11.30 uur komen we aan in Miami. De auto inleveren ging heel erg snel. Eerst maar even plassen (dat doen we namelijk erg graag als we ergens komen) om daarna naar het vliegveld te gaan. De auto lever je in in de garage bij het vliegveld dus dat is erg makkelijk. Ineens schrikt Bart. Hij is zijn FC Barcelona trui kwijt. Ineens weet hij het weer: hij heeft 'm laten liggen op de wc in het hotel in Orlando. Meteen gebeld en gelukkig hebben ze hen gevonden. Die mevrouw wist precies wie we waren en nu gaat ze Bart zijn trui naar huis opsturen. Pfff Bart weer opgelucht. Meteen wat kleren uit de koffer voor hem gehaald want het vliegtuig is een ander woord voor vriezer. Op het vliegveld zijn we op zoek gegaan voor nog 1keer ons favoriete restaurant: chili's. Nu waren de de prijzen wel wat hoger en ons geld was bijna op dus even kijken wat we allemaal gingen bestellen. Mama en Reinier wilde spareribs maar onze serveerster raadde ons dit af. Oeff dat beloofd wat. Wel heel erg eerlijk van haar. Maar het eten was lekker. Na het eten op zoek naar Iberia want daar gaan we mee vliegen. Wendy heeft altijd alle papieren bij zich en toen ze de paspoorten wilde pakken (een tasje wat ze om haar nek heeft, nou ja het voelt als een bigshopper maar dat mag de pret niet drukken). Ze schrikt heel erg want de paspoorten zijn weg. Meteen heel hard naar de wc's gerend en daar alles en iedereen op zijn kop gezet. Niemand ging plassen en bleef in de rij staan. Een dame heeft ons geholpen met zoeken maar helaas. Wij gevraagd of ze verder wilde zoeken zodat wij naar Chili's konden. Inmiddels was iedereen zijn hartslag op een snelheid van een marathonrenner. Wendy en Lieke zijn als gekken naar Chili's gerend. Daar meteen door het restaurant gesjeest naar onze tafel waar we gegeten hadden. Daar stonden twee mensen van de beveiliging en we mochten er niet langs. Ze waren druk aan het bellen met hun portofoons. Wendy begint meteen tegen ze dat ze haar tasje met alle zes de paspoorten kwijt is. Maar we moesten even wachten en die meneer wees wel naar een tasje wat op de bank lag. Ohhhhh Wendy zag dat ie van haar was. Die mevrouw wees ernaar en was erg voorzichtig en wilde dat ik het openmaakte om te laten zien wat er in zit. Het was inmiddels een verdacht pakketje geworden. Oeps...... Zo dat hadden we ook weer gehad en nadat we snel terug zijn gegaan om de anderen gerust te stellen, konden we alsnog inchecken. Mama is veel acties van Wendy gewend maar vond deze iets te hahaha. Nadat we alle koffers hadden ingeleverd hadden we nog Bart zijn Disneyballon. Helemaal vergeten te vertellen maar dat is een ballon met daarom heen een plastic bal met helium erin. Deze was iemand verloren in het park en Bart had hem gevonden. Deze moest natuurlijk mee. Eerst maar langs security. Nou iedereen keek naar ons en moesten lachen. Ze wisten ook niet zo goed wat ze hier mee aan moesten. De ballon kon niet door de scan en kreeg een aparte behandeling. Maar hij was door. Zo weer een stukje verder. Eerst met de metro en Lieke wilde graag daarna winkeltjes kijken. Nou er was welgeteld 1 winkeltje. Lieke was verdrietig. Reinier, mama en Bart gingen kaarten en Wendy, Sanne en Lieke toch maar even kijken in het winkeltje en meteen de laatste dollars uitgegeven. Boarden ging ook goed met de ballon. Zo we waren in het vliegtuig maar toen kwam er een stuwardess en de ballon mocht niet. Hij moest leeg. Erg jammer. Thuis gaan we kijken voor helium. Ondertussen waren Bart en Reinier de helium eruit aan het halen en wij natuurlijk lachen om hun stemmen. We gingen al heel snel de lucht in. Het eten was niet lekker. Dit is voor het eerst dat het eten niet lekker was. Gelukkig van de kinderen wel. Lieke was toch wel nerveus voor het stijgen en begon te huilen. Erg veel pijn. Nu was het vliegtuig niet vol en we hebben gevraagd of Lieke voor ons mocht liggen. Dit mocht. Er waren namelijk drie stoelen vrij. Nu hoorde die mevrouw op de vierde stoel dit ook en schoof meteen op. Wel gezegd dat Lieke ziek is en of zij dus daar mocht liggen. Nee zegt ze. Zij was eerder. Lieke mocht van haar 1 extra stoel. Wendy had moeite met haar mond te houden. Uiteindelijk zijn Reinier en Bart ergens anders gaan zitten zodat Lieke kon liggen en Wendy bij haar kon blijven. Ze had veel pijn en heeft veel geslapen. Onderweg veel turbilentie gehad. Iedereen heeft weinig geslapen. Tijdverschil gaat al werken. Voor ons is het begin avond en tegen de tijd dat we uitstappen is het eigenlijk tijd voor ons om te slapen en is het hier al ochtend. Het ontbijt was ook niet lekker. Ook niets tussendoor gekregen. Iberia is erg kaal. Om 07.00 uur zijn we geland in Madrid. Lieke weer pijn en voelt zich niet lekker. Met Sanne en Bart gaat het goed. Nu meteen naar volgende vlucht. Dat ging heel soepel. Het vliegtuig was wel een stuk kleiner. Nu werden we toch echt wel moe. Achter ons waren nog een drie stoelen vrij en Reinier zat echt heel erg krap. Hij vroeg of hij daar mocht zitten en dit mocht. Net voordat we gingen, kwam er nog een meneer binnen en ging strak naast Reinier zitten terwijl er nog een stoel vrij was. Hahahaha nu zat hij nog krapper. Wat bleek: die meneer was verschrikkelijk bang en had tot het laatste gewacht om het vliegtuig in te gaan en heeft Reinier uitgekozen om hem te helpen. Die meneer was zoo bang dat Reinier zijn hand moest vasthouden. Zielig he maar moest ook wel lachen. Eenmaal boven schoof hij een plek op en had Reinier iets meer ruimte. Iedereen is in slaap gevallen en rond 11.00 uur gingen we al landen. Dit deed bij iedereen pijn, dus je kunt wel nagaan hoeveel bij Lieke. De koffers hadden we snel en toen op naar onze auto. Meteen alle koffers in de auto en toen we weg wilden rijden bleef de rem hangen. Reinier gekeken en toch even alle spullen uit de auto en geprobeerd het eraf te krijgen. Uiteindelijk gelukt en toen naar de slagboom om te betalen. Wat blijkt: we moeten nu ineens veel meer betalen. Meteen gebeld maar het is weekend en niemand neemt op. Dus thuis maar regelen. Onderweg veel file gehad en om 15.00 uur kwamen we thuis. Peter zat al op ons (en vooral natuurlijk op mama) te wachten. Het is verdrietig dat het is afgelopen maar we kunnen terugkijken op een geweldige reis die niemand ons afpakt. We hebben herinneringen voor het leven!!
Oeffff dat was weer een kort nachtje. Om 05.45 uur opgestaan. Lieke nog even laten liggen want ze is totall loss van alle antibiotica en pijn (en vsn Disney). Inpakken kostte toch iets meer tijd dus even opgeschoten met het ontbijt. Uitgecheckt en op weg naar Miami. Het is ongeveer nog 3,5 uur rijden. We moeten namelijk voor 14.00 uur onze huurauto inleveren en inchecken. Rond 11.30 uur komen we aan in Miami. De auto inleveren ging heel erg snel. Eerst maar even plassen (dat doen we namelijk erg graag als we ergens komen) om daarna naar het vliegveld te gaan. De auto lever je in in de garage bij het vliegveld dus dat is erg makkelijk. Ineens schrikt Bart. Hij is zijn FC Barcelona trui kwijt. Ineens weet hij het weer: hij heeft 'm laten liggen op de wc in het hotel in Orlando. Meteen gebeld en gelukkig hebben ze hen gevonden. Die mevrouw wist precies wie we waren en nu gaat ze Bart zijn trui naar huis opsturen. Pfff Bart weer opgelucht. Meteen wat kleren uit de koffer voor hem gehaald want het vliegtuig is een ander woord voor vriezer. Op het vliegveld zijn we op zoek gegaan voor nog 1keer ons favoriete restaurant: chili's. Nu waren de de prijzen wel wat hoger en ons geld was bijna op dus even kijken wat we allemaal gingen bestellen. Mama en Reinier wilde spareribs maar onze serveerster raadde ons dit af. Oeff dat beloofd wat. Wel heel erg eerlijk van haar. Maar het eten was lekker. Na het eten op zoek naar Iberia want daar gaan we mee vliegen. Wendy heeft altijd alle papieren bij zich en toen ze de paspoorten wilde pakken (een tasje wat ze om haar nek heeft, nou ja het voelt als een bigshopper maar dat mag de pret niet drukken). Ze schrikt heel erg want de paspoorten zijn weg. Meteen heel hard naar de wc's gerend en daar alles en iedereen op zijn kop gezet. Niemand ging plassen en bleef in de rij staan. Een dame heeft ons geholpen met zoeken maar helaas. Wij gevraagd of ze verder wilde zoeken zodat wij naar Chili's konden. Inmiddels was iedereen zijn hartslag op een snelheid van een marathonrenner. Wendy en Lieke zijn als gekken naar Chili's gerend. Daar meteen door het restaurant gesjeest naar onze tafel waar we gegeten hadden. Daar stonden twee mensen van de beveiliging en we mochten er niet langs. Ze waren druk aan het bellen met hun portofoons. Wendy begint meteen tegen ze dat ze haar tasje met alle zes de paspoorten kwijt is. Maar we moesten even wachten en die meneer wees wel naar een tasje wat op de bank lag. Ohhhhh Wendy zag dat ie van haar was. Die mevrouw wees ernaar en was erg voorzichtig en wilde dat ik het openmaakte om te laten zien wat er in zit. Het was inmiddels een verdacht pakketje geworden. Oeps...... Zo dat hadden we ook weer gehad en nadat we snel terug zijn gegaan om de anderen gerust te stellen, konden we alsnog inchecken. Mama is veel acties van Wendy gewend maar vond deze iets te hahaha. Nadat we alle koffers hadden ingeleverd hadden we nog Bart zijn Disneyballon. Helemaal vergeten te vertellen maar dat is een ballon met daarom heen een plastic bal met helium erin. Deze was iemand verloren in het park en Bart had hem gevonden. Deze moest natuurlijk mee. Eerst maar langs security. Nou iedereen keek naar ons en moesten lachen. Ze wisten ook niet zo goed wat ze hier mee aan moesten. De ballon kon niet door de scan en kreeg een aparte behandeling. Maar hij was door. Zo weer een stukje verder. Eerst met de metro en Lieke wilde graag daarna winkeltjes kijken. Nou er was welgeteld 1 winkeltje. Lieke was verdrietig. Reinier, mama en Bart gingen kaarten en Wendy, Sanne en Lieke toch maar even kijken in het winkeltje en meteen de laatste dollars uitgegeven. Boarden ging ook goed met de ballon. Zo we waren in het vliegtuig maar toen kwam er een stuwardess en de ballon mocht niet. Hij moest leeg. Erg jammer. Thuis gaan we kijken voor helium. Ondertussen waren Bart en Reinier de helium eruit aan het halen en wij natuurlijk lachen om hun stemmen. We gingen al heel snel de lucht in. Het eten was niet lekker. Dit is voor het eerst dat het eten niet lekker was. Gelukkig van de kinderen wel. Lieke was toch wel nerveus voor het stijgen en begon te huilen. Erg veel pijn. Nu was het vliegtuig niet vol en we hebben gevraagd of Lieke voor ons mocht liggen. Dit mocht. Er waren namelijk drie stoelen vrij. Nu hoorde die mevrouw op de vierde stoel dit ook en schoof meteen op. Wel gezegd dat Lieke ziek is en of zij dus daar mocht liggen. Nee zegt ze. Zij was eerder. Lieke mocht van haar 1 extra stoel. Wendy had moeite met haar mond te houden. Uiteindelijk zijn Reinier en Bart ergens anders gaan zitten zodat Lieke kon liggen en Wendy bij haar kon blijven. Ze had veel pijn en heeft veel geslapen. Onderweg veel turbilentie gehad. Iedereen heeft weinig geslapen. Tijdverschil gaat al werken. Voor ons is het begin avond en tegen de tijd dat we uitstappen is het eigenlijk tijd voor ons om te slapen en is het hier al ochtend. Het ontbijt was ook niet lekker. Ook niets tussendoor gekregen. Iberia is erg kaal. Om 07.00 uur zijn we geland in Madrid. Lieke weer pijn en voelt zich niet lekker. Met Sanne en Bart gaat het goed. Nu meteen naar volgende vlucht. Dat ging heel soepel. Het vliegtuig was wel een stuk kleiner. Nu werden we toch echt wel moe. Achter ons waren nog een drie stoelen vrij en Reinier zat echt heel erg krap. Hij vroeg of hij daar mocht zitten en dit mocht. Net voordat we gingen, kwam er nog een meneer binnen en ging strak naast Reinier zitten terwijl er nog een stoel vrij was. Hahahaha nu zat hij nog krapper. Wat bleek: die meneer was verschrikkelijk bang en had tot het laatste gewacht om het vliegtuig in te gaan en heeft Reinier uitgekozen om hem te helpen. Die meneer was zoo bang dat Reinier zijn hand moest vasthouden. Zielig he maar moest ook wel lachen. Eenmaal boven schoof hij een plek op en had Reinier iets meer ruimte. Iedereen is in slaap gevallen en rond 11.00 uur gingen we al landen. Dit deed bij iedereen pijn, dus je kunt wel nagaan hoeveel bij Lieke. De koffers hadden we snel en toen op naar onze auto. Meteen alle koffers in de auto en toen we weg wilden rijden bleef de rem hangen. Reinier gekeken en toch even alle spullen uit de auto en geprobeerd het eraf te krijgen. Uiteindelijk gelukt en toen naar de slagboom om te betalen. Wat blijkt: we moeten nu ineens veel meer betalen. Meteen gebeld maar het is weekend en niemand neemt op. Dus thuis maar regelen. Onderweg veel file gehad en om 15.00 uur kwamen we thuis. Peter zat al op ons (en vooral natuurlijk op mama) te wachten. Het is verdrietig dat het is afgelopen maar we kunnen terugkijken op een geweldige reis die niemand ons afpakt. We hebben herinneringen voor het leven!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
